Informatie
Maak kennis met onze VZW en wat we doen.
Wij staan voor steun en begrip. Sluit je aan, terwijl we samen een verschil maken.
We zijn trots op onze toewijding en ons streven naar naamsbekendheid in elk aspect van onze VZW.
Ontdek wat wij te bieden hebben en zie hoe wij kunnen bijdragen aan jouw welzijn.
Verhalen van hoop en veerkracht
Wij brengen mensen samen die leven met chronische pijn !
Mijn leven met chronische pijn.
Sinds 2012 leef ik met chronische pijn en een complex medisch dossier. Ik onderging al zes knieprotheses en kamp al meer dan 10 jaar met een hardnekkige onverklaarde infectie.
Maandelijks krijg ik intraveneuze pijnbehandeling in het UZ-Brussel, en een zenuwstimulator helpt de pijn deels te verlichten. Medicatie, een C-PAP-toestel en aangepaste hulpmiddelen maken het dagelijks leven wat draaglijker.
Ik ben rolstoelgebonden. In huis gebruik ik een traplift en andere hulpmiddelen, en voor buiten heb ik een scooter. Dankzij steun en herkenning bij 'Mensen met Pijn Pajottegem' blijf ik mij verbonden voelen.
Met vriendelijke groeten, Reuman Marco - MmPP / Samana.
Marco
Hallo, ik ben Christy Sermon. Ik leef al jarenlang met verschillende chronische aandoeningen, waaronder colitis ulcerosa, spondyloartropathie, poliartrose en astma.
Momenteel zit ik nog midden in een zoektocht naar duidelijkheid rond CVS en fibromyalgie, met lopende onderzoeken in UZ-Leuven en Aalst.
Ik ben momenteel arbeidsongeschikt, iets wat in onze maatschappij vaak gepaard gaat met onbegrip, frustratie en het gevoel je zelf steeds te moeten verantwoorden. Wat ik het liefst zou willen ? Gewoon iemand tegen komen die mij écht kan genezen.
Toch probeer ik mijn situatie om te buigen naar iets waardevols. Zo ben ik begonnen met het schrijven van therapeutische kinderboekjes-met de hoop andere mensen, en vooral kinderen, te kunnen helpen bij het verwerken van trauma's of moeilijke gevoelens.
Want ook al leef ik met pijn, ik wil blijven bijdragen, op mijn manier.
Christy
Na zwaar en hard werken in mijn jeugd, begon ik hevige rugpijn en verlammingsverschijnselen te krijgen.
Het verergerde zodanig dat ik geopereerd moest worden in 2001. De operatie mislukte, de schroeven en pinnen moesten terug verwijderd worden. Er bleken 2 zenuwbanen onherstelbaar beschadigd te zijn, waardoor ik in een rolstoel belande en ondraaglijke pijnen heb. Er werd mij een rug korset en neurostimulator voorgesteld .
Om de pijnen toch wat draaglijker te maken, kleef ik ook nog morfine pleisters. Momenteel werd mijn stimulator vervangen door een nieuwe.
Sinds 2018 heb ik een elektrisch aankoppelwiel en ben ik wat meer mobieler geworden.
Ik ben vrijwillige waarnemer van het KMI en heb een eigen website:
Het doet goed om met lotgenoten contact te hebben.
Luc